Nazwa miasta pochodzi od jakiegoś Kraka, który musiał istnieć rzeczywiście. Kraków znaczy bowiem po polsku tyle, co osada Kraka. Ów Krak mógł być równie dobrze naczelnikiem plemiennym zachodniego odłamu Wiślan, Jak zwykłym osadnikiem, który wśród bagien rozlewisk Wisły założył rodowe naprzód osiedle Interpretacja legendy Kraku, łączona faktami historycznymi, pozwala się jednak domyślać, że założyciel Krakowa był raczej wodzem niż kmieciem, przy czym jego żywot mógł przypaść na VII lub VIII w. n.e. Nazwa Kraków nie jest odosobniona. Trafiają się inne miejscowości, to także poza granicami naszego kraju, nazwach identycznych lub podobnych. Na obszarach dawnej Słowiańszczyzny Zachodniej, na przestrzeni od Rugii po Magdeburg zachowało się co najmniej dziesięć miejscowości nazwie Kraków, nawet Kraak villa Cracinis, czego wynika, że imię Krak (Krok) musiało być popularne wśród zachodnich Słowian.
Najstarsza pewna, choć ostatnio niesłusznie chyba kwestionowana, wiadomość Krakowie nazwie Kraków pochodzi lat 965 – 966. tym czasie dotarł bowiem na dwór Ottona oraz zapewnie do krajów słowiańskich żydowski podróżnik Ibrahim (Abraham) syn Jakuba hiszpańskiej Tortozy, którego relację znamy dzięki kompilatorskiemu dziełu geografa hiszpańsko – arabskiego Al – Bekriego (zm. 1094). Ibrahim Tortozańczyk napisał swym raporcie „dyplomatycznym” (?) m. in. Czechach Krakowie, co następuje: „Co się tyczy kraju Bojeslawa [czyt. Bolesława Czeskiego], to odległość od miasta Farago [Pragi] do miasta Karoko [Krakowa] wymaga podróży trzech tygodni”. dalszej relacji Ibrahima wynika, że Kraków, wówczas opanowany przez Czechy, był osadą handlową składem towarów przywożonych dalekiej Rusi.
W 1901 powstało towarzystwo „Polska Sztuka Stosowana”, którego celem było ożywienie rzemiosł artystycznych ogóle sztuki pierwiastkami swojskimi czerpanymi kultury ludowej. Program ten, uzasadniający stosowanie motywów zdobniczych, szerzony m. in. przez entuzjastę ruchu, Jerzego Warchałowskiego, przeciwstawiał się secesji wiedeńskiego pochodzenia naśladowania wzorów obcych.
Rezultaty całej akcji, zapoczątkowanej około 1900, były bardzo poważne, gdyż jej wyniku podniósł się poziom krakowskiego rękodzieła, w ślad za nim przemysłu krajowego.